Wielkie aglomeracje miejskie

Typowo miejska zabudowa różni się od krajobrazów małomiasteczkowych. W urbanistyce obowiązuje kilka prostych, czasem nieoficjalnych zasad. Jedna z nich mówi, że im większa aglomeracja, tym wyższych budynków należy się spodziewać. Oczywiście ma to swoje praktyczne zastosowanie. W krajach rozwiniętych ponad osiemdziesiąt procent społeczeństwa żyje i pracuje w miastach. Aby pomieścić tak liczną grupę ludzi, potrzebna jest przestrzeń. Na początku metropolie rozrastały się kosztem terenów zielonych, w tym miasteczek oraz wsi. Jednak w pewnym momencie władze musiały zapobiec dalszej ekspansji miast. Aglomeracje nie mogły powiększać się w nieskończoność! W związku z tym jedno czy dwupiętrowe domy przestały zaspokajać rosnące potrzeby obywateli. Architekci musieli zrezygnować z dobrze im znanych, prostych rozwiązań. W zamian skupili swoją uwagę na projektowaniu coraz wyższych, funkcjonalniejszych obiektów. Znaczącą rolę w budowaniu metropolii odegrały szeroko rozumiane nauki inżynierskie. Inżynieria lądowa i materiałów oraz informatyka ułatwiły wznoszenie bardzo wysokich budynków. Nie mniej istotny był wkład naukowców w tworzenie nowoczesnej infrastruktury. Dobrze zaprojektowane drogi gwarantują płynny transport osób i towarów na terenie miasta. Władze muszą również zapewnić łatwy dostęp do kolei. W niektórych krajach rolę tradycyjnych pociągów przejęło metro oraz super szybkie pojazdy szynowe. Wymagają one budowy odpowiednich, naziemnym lub podziemnych torowisk. W projektowaniu gąszczu ulic, biurowców oraz obiektów mieszkalnych niezbędny jest zdrowy rozsądek. Bez zachowania podstawowych zasad ergonomii nowoczesne miasto może okazać się nieprzyjazną, surową dla człowieka metropolią.